Costa Rica voor dummies
Blijf op de hoogte en volg Lissy
28 Oktober 2014 | Nederland, Den Hoorn
De heenreis.
Eindelijk was het zo ver, zaterdag 25 oktober. Om 04.00 ging de wekker af, even de laatste dingen doen en richting Schiphol. Op Schiphol hoefden we niet meer in te checken, dus alleen maar even de koffers afgooien. Helaas was de koffer van Lissy te zwaar maar we konden gelukkig wat overladen naar Lisa haar koffer. We hebben nog even een bakkie gedaan met de uitzwaaiers en de reis kon beginnen! We hebben nog even wat geneuzeld in de winkeltjes en zijn toen maar rustig naar de gate gelopen. Onderweg naar de gate kwamen we Claudia en Sanne tegen die uit Curaçao kwamen, wat een toeval! De eerste vlucht was er eentje van 8,5 uur naar Detroit. Lekker onder een kleedje, met een kussen films en series kijken. Verhongeren hoefden we niet want we kregen drie lekkere maaltijden. Eenmaal in Detroit hadden we drie uur de tijd om over te stappen. Even de koffers ophalen en weer wegbrengen en verder een beetje winkeltjes kijken. We moesten door een extra douane heen omdat wij zo eerlijk waren om aan te geven dat wij fruit (1 appel en 1 banaan) mee genomen hadden. Maar gelukkig hadden we genoeg tijd en werkten wij gerust mee. Vanaf Detroit vlogen we naar Atlanta, deze vlucht duurde 2 uur. Dit zat helaas een stuk minder comfortabel maar oké, we konden er mee dealen. Eenmaal op Atlanta keken wij onze ogen uit, het grootste vliegveld ter wereld, daar kwamen wij ook achter. We dachten even te lopen naar de juiste hal maar tijdens het lopen kwamen wij erachter dat er niet voor niks een metro reed die bij alle hallen stopte. Even een lekkere happy meal eten en ons weer klaar maken voor het laatste stukje, een vlucht van 3,5 uur naar Costa Rica.
In Costa Rica werden we opgewacht door Andres. Hij bracht ons naar het gastgezin. We hebben even kennis gemaakt met Xinia, Luis, Valeria en Ariana en toen lekker gedoucht en heerlijk het bedje in gedoken. De volgende dag waren we om 6.00 al klaar wakker door de kippen, honden, vogels, het verkeer en een fanfare. Genoeg om niet meer verder te kunnen slapen. We hebben deze eerste dag lekkere mais pannenkoeken gegeten, kennis gemaakt met het gezin en we zijn op ontdekkingstocht door de buurt gegaan. Om 18.00 was al onze energie alweer op dus hebben we lekker op onze kamer gechilt en zijn we begonnen aan de serie breaking bad.
Onze eerste echte week
Ook vandaag waren we weer lekker vroeg wakker (5.00) uur. Is het dan misschien toch een kleine jetlag? Vandaag hebben we een Costaricaans ontbijt gekregen: rijst met zwarte bonen, ei en worstjes. We kregen een rondleiding van Andres door het dorp. Hij heeft ons wat informatie gegeven voor de komende vijf weken en heeft ons wat leuke winkeltjes in de buurt laten zien. Om 10.00 was de rondleiding klaar, naar ons idee was de dag al bijna om. We hebben op deze maandag ook onze eerste Spaanse les gehad. De Spaanse les was erg leuk en ook erg gezellig. Daarna uiteraard weer een serie gekeken omdat deze twee stoeries weer erg moe waren. Op dinsdag gingen we voor het eerst naar het weeshuis. Het was een hele beleving om daar te komen. Eerst ongeveer 35 minuten met de bus, maar niet zomaar een busreis nee, de bus gaat op en neer en van links naar rechts, een slingerweg door de bergen. Eenmaal aangekomen in Palmares moesten we nog 20 minuten lopen.
In het weeshuis waren ongeveer 10 kinderen. Het is de bedoeling dat wij deze lieve schattige kinderen vijf weken lang, 2 uur per dag gaan vermaken zodat de tia's (de oppasmoeders) even kunnen schoonmaken en bijkomen. Dat komt helemaal goed!
In de middag hebben we weer Spaanse les. Zo ziet de rest van de week er ook uit, elke ochtend naar het weeshuis en in de middag Spaanse les. De tijd die we over hebben spenderen we aan uitrusten, series kijken en genieten van het feit dat we twee maanden in Costa Rica mogen doorbrengen! Dit weekend zullen we onze eerste uitstapje maken naar het zogezegd paradijselijke Manuel Antonio.
Adios amigos.
Ps. Vind je het leuk om ons een kaart te sturen? We wonen op ongeveer 500 meter van Su Espacio, 100 meter van de high school en schuin tegenover het park. Kortom adressen bestaan niet in Costa Rica.
Eindelijk was het zo ver, zaterdag 25 oktober. Om 04.00 ging de wekker af, even de laatste dingen doen en richting Schiphol. Op Schiphol hoefden we niet meer in te checken, dus alleen maar even de koffers afgooien. Helaas was de koffer van Lissy te zwaar maar we konden gelukkig wat overladen naar Lisa haar koffer. We hebben nog even een bakkie gedaan met de uitzwaaiers en de reis kon beginnen! We hebben nog even wat geneuzeld in de winkeltjes en zijn toen maar rustig naar de gate gelopen. Onderweg naar de gate kwamen we Claudia en Sanne tegen die uit Curaçao kwamen, wat een toeval! De eerste vlucht was er eentje van 8,5 uur naar Detroit. Lekker onder een kleedje, met een kussen films en series kijken. Verhongeren hoefden we niet want we kregen drie lekkere maaltijden. Eenmaal in Detroit hadden we drie uur de tijd om over te stappen. Even de koffers ophalen en weer wegbrengen en verder een beetje winkeltjes kijken. We moesten door een extra douane heen omdat wij zo eerlijk waren om aan te geven dat wij fruit (1 appel en 1 banaan) mee genomen hadden. Maar gelukkig hadden we genoeg tijd en werkten wij gerust mee. Vanaf Detroit vlogen we naar Atlanta, deze vlucht duurde 2 uur. Dit zat helaas een stuk minder comfortabel maar oké, we konden er mee dealen. Eenmaal op Atlanta keken wij onze ogen uit, het grootste vliegveld ter wereld, daar kwamen wij ook achter. We dachten even te lopen naar de juiste hal maar tijdens het lopen kwamen wij erachter dat er niet voor niks een metro reed die bij alle hallen stopte. Even een lekkere happy meal eten en ons weer klaar maken voor het laatste stukje, een vlucht van 3,5 uur naar Costa Rica.
In Costa Rica werden we opgewacht door Andres. Hij bracht ons naar het gastgezin. We hebben even kennis gemaakt met Xinia, Luis, Valeria en Ariana en toen lekker gedoucht en heerlijk het bedje in gedoken. De volgende dag waren we om 6.00 al klaar wakker door de kippen, honden, vogels, het verkeer en een fanfare. Genoeg om niet meer verder te kunnen slapen. We hebben deze eerste dag lekkere mais pannenkoeken gegeten, kennis gemaakt met het gezin en we zijn op ontdekkingstocht door de buurt gegaan. Om 18.00 was al onze energie alweer op dus hebben we lekker op onze kamer gechilt en zijn we begonnen aan de serie breaking bad.
Onze eerste echte week
Ook vandaag waren we weer lekker vroeg wakker (5.00) uur. Is het dan misschien toch een kleine jetlag? Vandaag hebben we een Costaricaans ontbijt gekregen: rijst met zwarte bonen, ei en worstjes. We kregen een rondleiding van Andres door het dorp. Hij heeft ons wat informatie gegeven voor de komende vijf weken en heeft ons wat leuke winkeltjes in de buurt laten zien. Om 10.00 was de rondleiding klaar, naar ons idee was de dag al bijna om. We hebben op deze maandag ook onze eerste Spaanse les gehad. De Spaanse les was erg leuk en ook erg gezellig. Daarna uiteraard weer een serie gekeken omdat deze twee stoeries weer erg moe waren. Op dinsdag gingen we voor het eerst naar het weeshuis. Het was een hele beleving om daar te komen. Eerst ongeveer 35 minuten met de bus, maar niet zomaar een busreis nee, de bus gaat op en neer en van links naar rechts, een slingerweg door de bergen. Eenmaal aangekomen in Palmares moesten we nog 20 minuten lopen.
In het weeshuis waren ongeveer 10 kinderen. Het is de bedoeling dat wij deze lieve schattige kinderen vijf weken lang, 2 uur per dag gaan vermaken zodat de tia's (de oppasmoeders) even kunnen schoonmaken en bijkomen. Dat komt helemaal goed!
In de middag hebben we weer Spaanse les. Zo ziet de rest van de week er ook uit, elke ochtend naar het weeshuis en in de middag Spaanse les. De tijd die we over hebben spenderen we aan uitrusten, series kijken en genieten van het feit dat we twee maanden in Costa Rica mogen doorbrengen! Dit weekend zullen we onze eerste uitstapje maken naar het zogezegd paradijselijke Manuel Antonio.
Adios amigos.
Ps. Vind je het leuk om ons een kaart te sturen? We wonen op ongeveer 500 meter van Su Espacio, 100 meter van de high school en schuin tegenover het park. Kortom adressen bestaan niet in Costa Rica.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
